Η φυσικοθεραπεία μπορεί να ωφελήσει στην αντιμετώπιση και την βελτίωση και σε ορισμένες περιπτώσεις ειναι απαραίτητη σε παθήσεις και κακώσεις των άκρων. Μερικές από αυτές ενδεικτικά για τα κάτω άκρα είναι ο βλαισος μεγας δάκτυλος, η άκανθα πτερνας, η πελματιαια απονευρωσιτιδα,η συνγκαμψη δακτύλων, η εφιππευση δακτύλων,η πτώση του  μεταταρσίου, η πλατυποδια , η κοιλοποδια ,το  διάστρεμμα,το κάταγμα,η δημιουργία ψευδαρθρωσης, το διαβητικό πόδι, αλλοιώσεις και δυσκαμψία λόγω ηλικίας η αρθρίτιδας, το συνδρομο Raynaud ,οι αιμωδιες ,οι ακρωτηριασμοι ,τα λεμφοιδηματα τα οιδήματα κ.α. ενώ στα άνω ακρα : το συνδρομο de  Quervain ( τενοντίτιδα αντίχειρα η στενωτικη τενοντοελυτριτιδα του αντίχειρα) ,το σύνδρομο Sudeck,οι αιμωδιες,το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα,η νόσος Dupuytren ,το συνδρομον Ρεινο,ο εκτεινασομενος δάκτυλος,τενοντίτιδες δακτύλων, τα λεμφοιδηματα ,τα οιδήματα ,οι αλλοιώσεις από ρευματοπάθειες -αρθροπαθειες , μετά από ακρωτηριασμό, μετά από εγκεφαλικό, μετεγχειρητικά κ.α.